" DROOM IN UITVOERING " Deel 4

Op 2 november was het eindelijk zover. De officiële overdracht van het huis.

Om 18.00u moesten we bij de notaris zijn. Raar tijdstip voor ons Nederlanders. Voor velen van ons etenstijd maar we zijn al aardig gewend aan het wat later eten.

Na het ondertekenen van de benodigde papieren zijn we dan de trotse eigenaar van een échte Franse longère! Wie had dat een jaar geleden gedacht!

Maar we zijn natuurlijk niet alleen. Voor onze maatjes Mads en Fred was het ook even wennen. En dan voornamelijk aan de vrijheid. We lopen ons huis uit en na een paar minuten kunnen ze los van de riem zich uitleven. En dat doen ze!!

Zoveel nieuwe geurtjes. Met regelmaat moeten we even op ze wachten omdat ze weer één of ander wildspoor opgepikt hebben…..Ze schieten dan het bos in om een kwartier later uit een compleet verrassende richting, met de tong op het vestje, vrolijk weer te verschijnen.

En wij weer een paar grijze haren rijker. Ook dit zal wel wennen zeker?

Het is trouwens nou niet zo dat we iedere avond aan een reebout zitten hoor, dat wild is al lang verdwenen natuurlijk. Die zijn ook niet gek!

Onze 3 katten hebben we de eerste week binnen gehouden zodat ze konden wennen aan het huis.

Verwacht dat ze veel stress zouden hebben maar dat viel reuze mee. We hadden natuurlijk onze eigen meubeltjes mee dus waarschijnlijk door de bekende geurtjes in huis waren ze al heel snel relaxed. En na een week waren ze niet meer binnen te houden. Op goed geluk dan maar de deur open gezet en de eerste stapjes werden voorzichtig gezet. Waar Marit wat voorzichtiger was en dicht bij het huis bleef ging Wiske meteen op onderzoek ,de weide wereld in. En Suske bleef maar meteen een nachtje weg! En ik maar roepen en zoeken. Bleek ie “gewoon” in de houtopslag te liggen. Goed verstopt, droog en warm, zal ie gedacht hebben “ik hoor je wel maar kom pas als ik honger krijg”!

We hebben maar een mandje in de schuur gezet zodat de katten altijd een droog en veilig plekje hebben.

Tja, en dan vind je een kitten in één van de kelders….

Uitgeput. Ondervoed. Alleen. Hooguit een week of 5 oud.

Het heeft ons 2 dagen gekost voor we in de buurt mochten komen en nog eens een halve dag voor ik haar kon pakken en eten kon geven. Uitgehongerd.

Want zo’n klein hulpeloos wezentje kon ik natuurlijk niet aan haar lot overlaten…